Σε είδανε να σκαλίζεις γράμματα σε μία προσευχή
Φάνηκες μέσα από μωβ άστρο κάποια Κυριακή
Είχες μέρες να κοιτάξεις τον μαυρισμένο ουρανό
Έσταζες δάκρυα σε έναν ήλιο που έλεγε Σ’αγαπώ
Μέσα στα ματιά σου κρυβόταν μια βροχή από ηλιαχτίδες
Που καθώς έπεφταν στη γη σχημάτιζαν γύρω μου ασπίδες
Άνεμοι ντυνόντουσαν άγγελοι για να κρυφτούν
Θάλασσες έβγαιναν στη στεριά για να μην πνιγούν
Τα δάκρυα της λιακάδας σώπαιναν μόνο στους ναυαγισμένους έρωτες
Σ’αυτούς που ξεχάστηκαν και δεν επέστρεψαν στις τσακισμένες καρδιές
Εκεί που οι ανάσες έκλεβαν λίγο απ΄τον καυτό σου αέρα
Εκεί που η νύχτα έφευγε όταν η καρδιά αγκάλιαζε μια σφαίρα ! ! !
