Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Το Δάκρυ Της Λιακάδας


Σε είδανε να σκαλίζεις γράμματα σε μία προσευχή
Φάνηκες μέσα από μωβ άστρο κάποια Κυριακή
Είχες μέρες να κοιτάξεις τον μαυρισμένο ουρανό
Έσταζες δάκρυα σε έναν ήλιο που έλεγε Σ’αγαπώ

Μέσα στα ματιά σου κρυβόταν μια βροχή από ηλιαχτίδες
Που καθώς έπεφταν στη γη σχημάτιζαν γύρω μου ασπίδες
Άνεμοι ντυνόντουσαν άγγελοι για να κρυφτούν
Θάλασσες έβγαιναν στη στεριά για να μην πνιγούν

Τα δάκρυα της λιακάδας σώπαιναν μόνο στους ναυαγισμένους έρωτες
Σ’αυτούς που ξεχάστηκαν και δεν επέστρεψαν στις τσακισμένες καρδιές
Εκεί που οι ανάσες έκλεβαν λίγο απ΄τον καυτό σου αέρα
Εκεί που η νύχτα έφευγε όταν η καρδιά αγκάλιαζε μια σφαίρα ! ! !

Ματωμένη Βασίλισσα


Κάποτε θυμάμαι έβλεπα ένα όνειρο
Ο άνεμος ξερνούσε ηλιαχτίδες στην έρημο
Κόκκινα τριαντάφυλλα τα χείλη σου έμοιαζαν
Γαλάζιους έρωτες τα μάτια σου έκρυβαν

Καθώς σκοτείνιαζε έμοιαζες με βασίλισσα της νύχτας
Βούλιαζες σε αγκυροβολημένα ταξίδια μιας μυστηριώδης ατμόσφαιρας
Μαύρες τουλίπες με μώβ λάμψεις στα πέταλα κρατούσες
Μέσα σε μαύρα μαντήλια γεμάτα αίμα κολυμπούσες

Και όταν έφτασα στην τσαλακωμένη αυλή σου
Βελούδινα φθινόπωρα θύμιζαν την ψυχή σου
Ξεχασμένα σκισμένα χείλη σκόρπιζαν μουχλιασμένες ιστορίες
Κι εσύ, η ματωμένη βασίλισσα με τα γαλάζια μάτια χαμογελούσες ! ! !