Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Δροσούλα


Θυμάμαι πριν χρόνια τα μάτια σου να δίνουν χτύπους στη καρδιά μου
Μια σκιά με χοντρές γάμπες με αγκάλιαζε με φιλιά στα όνειρα μου
Θυμάμαι μια φωτογραφία σου που ο Kurt ζέσταινε τη πλάτη σου
Και μια εικόνα σου μέσα στο αμάξι να φοράς το φουστάνι σου

Θυμάμαι το αγόρι σου που τις νύχτες μου νέκρωνε το μυαλό
Την αγωνία να μ’ερωτευτείς και μια αλήθεια για να χαθώ
Θυμάμαι το χάδι σου που σώπαινε τη μνήμη όταν έλεγα αντίο
Ένα θηρίο με ενοχές που άφησε το σκιάχτρο του μέσα στο κρύο

Θυμάμαι για πέντε χρόνια διάβαζα ένα ποίημα για να υπάρχεις
Κι ένα βιβλίο γεμάτο δάκρυα που περίμενε να το ανοίξεις σαν φτάσεις
Θυμάμαι το βλέμμα σου όταν πάνω σου άφηνα την πιο καυτή μου ανάσα
Να ξεψυχάς και να φωλιάζεις στα μάτια μου τα πιο λαμπερά άστρα

Θυμάμαι που στο δρόμο άφησες ένα φάντασμα τσακισμένο
Ανάμεσα στους δύο κόσμους ποιόν να διαλέξω περιμένω
Θυμάμαι να έρχεσαι σε μένα με ένα γιασεμί να με τσακίζει
Μεθυσμένος να ξέρω πως στο τάφο του κορμιού μου χιονίζει

Θυμάμαι την κουρελιασμένη μου ελπίδα για την αγάπη που δεν φτάνει
Θυμάμαι που στο σπίτι σου έβλεπα τα πλοία ερωτευμένα στο λιμάνι
Τώρα τραυματισμένη πρέπει να σπάσεις την ξεχασμένη σου φωνή
Μην αφήσεις τα κύματα να τρώνε βασανιστικά την μπερδεμένη σου ζωή ! ! !

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Λευκές Γραμμές


Στέκομαι εδώ παρακολουθώντας τους αγγέλους στο κεφάλι μου
Σκάβουν στο τάφο της καρδιάς μου για να βρούν τη θλίψη μου
Πέφτω στα γόνατα και προσεύχομαι τα μάτια σου να λένε αλήθεια
Το να αναπνέω με ρίγη στα οστά και με άδεια φιλιά έγινε συνήθεια

Εσύ στοιχειώνεις με πάγο τις μοναχικές νύχτες μου χωρίς αγάπη
Χρωματίζεις τις σκιές που επιπλέουν πάνω στη μαχαιρωμένη ψυχή
Χτίζεις πύργους στη καρδιά μου και κάνεις έρωτα  στη βροχή
Σβήνεις τη φωτιά απ’τα μάτια μου και εμφανίζεσαι στο κρύο γυμνή

Κι εγώ πάντα πρέπει να περιμένω σαν άρρωστος την αργή κάθοδο
Να σηκώνω τα χέρια στον ουρανό ρίχνοντας δάκρυα στο δρόμο
Με τους ήρεμους δαίμονες να μου μιλάνε με ακίνδυνες βροντές
Και στη ματωμένη μου σκέψη να υπάρχουν μόνο λευκές γραμμές ! ! !