Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Δροσούλα


Θυμάμαι πριν χρόνια τα μάτια σου να δίνουν χτύπους στη καρδιά μου
Μια σκιά με χοντρές γάμπες με αγκάλιαζε με φιλιά στα όνειρα μου
Θυμάμαι μια φωτογραφία σου που ο Kurt ζέσταινε τη πλάτη σου
Και μια εικόνα σου μέσα στο αμάξι να φοράς το φουστάνι σου

Θυμάμαι το αγόρι σου που τις νύχτες μου νέκρωνε το μυαλό
Την αγωνία να μ’ερωτευτείς και μια αλήθεια για να χαθώ
Θυμάμαι το χάδι σου που σώπαινε τη μνήμη όταν έλεγα αντίο
Ένα θηρίο με ενοχές που άφησε το σκιάχτρο του μέσα στο κρύο

Θυμάμαι για πέντε χρόνια διάβαζα ένα ποίημα για να υπάρχεις
Κι ένα βιβλίο γεμάτο δάκρυα που περίμενε να το ανοίξεις σαν φτάσεις
Θυμάμαι το βλέμμα σου όταν πάνω σου άφηνα την πιο καυτή μου ανάσα
Να ξεψυχάς και να φωλιάζεις στα μάτια μου τα πιο λαμπερά άστρα

Θυμάμαι που στο δρόμο άφησες ένα φάντασμα τσακισμένο
Ανάμεσα στους δύο κόσμους ποιόν να διαλέξω περιμένω
Θυμάμαι να έρχεσαι σε μένα με ένα γιασεμί να με τσακίζει
Μεθυσμένος να ξέρω πως στο τάφο του κορμιού μου χιονίζει

Θυμάμαι την κουρελιασμένη μου ελπίδα για την αγάπη που δεν φτάνει
Θυμάμαι που στο σπίτι σου έβλεπα τα πλοία ερωτευμένα στο λιμάνι
Τώρα τραυματισμένη πρέπει να σπάσεις την ξεχασμένη σου φωνή
Μην αφήσεις τα κύματα να τρώνε βασανιστικά την μπερδεμένη σου ζωή ! ! !

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Λευκές Γραμμές


Στέκομαι εδώ παρακολουθώντας τους αγγέλους στο κεφάλι μου
Σκάβουν στο τάφο της καρδιάς μου για να βρούν τη θλίψη μου
Πέφτω στα γόνατα και προσεύχομαι τα μάτια σου να λένε αλήθεια
Το να αναπνέω με ρίγη στα οστά και με άδεια φιλιά έγινε συνήθεια

Εσύ στοιχειώνεις με πάγο τις μοναχικές νύχτες μου χωρίς αγάπη
Χρωματίζεις τις σκιές που επιπλέουν πάνω στη μαχαιρωμένη ψυχή
Χτίζεις πύργους στη καρδιά μου και κάνεις έρωτα  στη βροχή
Σβήνεις τη φωτιά απ’τα μάτια μου και εμφανίζεσαι στο κρύο γυμνή

Κι εγώ πάντα πρέπει να περιμένω σαν άρρωστος την αργή κάθοδο
Να σηκώνω τα χέρια στον ουρανό ρίχνοντας δάκρυα στο δρόμο
Με τους ήρεμους δαίμονες να μου μιλάνε με ακίνδυνες βροντές
Και στη ματωμένη μου σκέψη να υπάρχουν μόνο λευκές γραμμές ! ! !

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Κάτι Να Σου Πω



Στο παγωμένο μου μυαλό χάνομαι
Στην όμορφη σκληρή μέθη κλείνομαι
Έρωτας πληγή με κόκκινα άνθη
Ψίθυροι και σκιές σε μια καρδιά μονάχη

Πάθη που ξέφτισαν σε θάλασσες ονείρων
Χάδια σε βράδια ονειροπόλων κρίνων
Οφθαλμαπάτες σε λίμνες μαύρης πίσσας
Κόκκινο αίμα στο κεφάλι μιας αφίσας

Ανεμοδαρμένος γέρος στο κρεβάτι των λουλουδιών
Κοράκια στους τοίχους σε δωμάτια παιδιών
Ερωτευμένα σκιάχτρα σε σύννεφα αγάπης
Θυσιασμένοι άγγελοι σε έναν βωμό απάτης ! ! !

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Το Δάκρυ Της Λιακάδας


Σε είδανε να σκαλίζεις γράμματα σε μία προσευχή
Φάνηκες μέσα από μωβ άστρο κάποια Κυριακή
Είχες μέρες να κοιτάξεις τον μαυρισμένο ουρανό
Έσταζες δάκρυα σε έναν ήλιο που έλεγε Σ’αγαπώ

Μέσα στα ματιά σου κρυβόταν μια βροχή από ηλιαχτίδες
Που καθώς έπεφταν στη γη σχημάτιζαν γύρω μου ασπίδες
Άνεμοι ντυνόντουσαν άγγελοι για να κρυφτούν
Θάλασσες έβγαιναν στη στεριά για να μην πνιγούν

Τα δάκρυα της λιακάδας σώπαιναν μόνο στους ναυαγισμένους έρωτες
Σ’αυτούς που ξεχάστηκαν και δεν επέστρεψαν στις τσακισμένες καρδιές
Εκεί που οι ανάσες έκλεβαν λίγο απ΄τον καυτό σου αέρα
Εκεί που η νύχτα έφευγε όταν η καρδιά αγκάλιαζε μια σφαίρα ! ! !

Ματωμένη Βασίλισσα


Κάποτε θυμάμαι έβλεπα ένα όνειρο
Ο άνεμος ξερνούσε ηλιαχτίδες στην έρημο
Κόκκινα τριαντάφυλλα τα χείλη σου έμοιαζαν
Γαλάζιους έρωτες τα μάτια σου έκρυβαν

Καθώς σκοτείνιαζε έμοιαζες με βασίλισσα της νύχτας
Βούλιαζες σε αγκυροβολημένα ταξίδια μιας μυστηριώδης ατμόσφαιρας
Μαύρες τουλίπες με μώβ λάμψεις στα πέταλα κρατούσες
Μέσα σε μαύρα μαντήλια γεμάτα αίμα κολυμπούσες

Και όταν έφτασα στην τσαλακωμένη αυλή σου
Βελούδινα φθινόπωρα θύμιζαν την ψυχή σου
Ξεχασμένα σκισμένα χείλη σκόρπιζαν μουχλιασμένες ιστορίες
Κι εσύ, η ματωμένη βασίλισσα με τα γαλάζια μάτια χαμογελούσες ! ! !

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Άδειοι Δρόμοι Μαγισσών


Τελειώνει κι αυτή η νύχτα,ένα μέρος για εραστές
Η μοναξιά  ξαναγυρνά ψιθυρίζοντας στις καρδιές
Ζείς στην αβεβαιότητα
Ζείς στην  ανασφάλεια
Δεν ζητάω πολλά,μα υπάρχουν πάντα περισσότερα
Με παρασέρνουν από ακτή σε ακτή τα κύματα
Δώσε μου ειρήνη

Θέλω απόψε με λαμπερά φώτα να δώ τον κόσμο
Θέλω να είμαι ένα μέρος από κάτι ζωντανό
Θέλω να είμαι εκεί όταν φτάσεις στον ουρανό
Θέλω να είμαι αυτός που θα σε φέρει κάτω

Στους άδειους δρόμους των μαγισσών
Μάγισσες καρδιών

Απότομη στροφή αγάπης
Μείνε μαζί μου,μην μ’αφήσεις
Ζείς στην αβεβαιότητα
Ζείς στην  ανασφάλεια
Δεν ζητάω πολλά,μα υπάρχουν πάντα περισσότερα
Με παρασέρνουν από ακτή σε ακτή τα κύματα
Δώσε μου ειρήνη


Θέλω απόψε με λαμπερά φώτα να δώ τον κόσμο
Θέλω να είμαι ένα μέρος από κάτι ζωντανό
Θέλω να είμαι εκεί όταν φτάσεις στον ουρανό
Θέλω να είμαι αυτός που θα σε φέρει κάτω

Στους άδειους δρόμους των μαγισσών
Μάγισσες καρδιών

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Δρόμος Για Την Κόλαση


Ο δρόμος για τον παράδεισο μια παγωμένη κόλαση
Πάγος,όπως τα δάκρυα των αγγέλων για τα καμένα δάση
Δολοφονημένες θάλασσες από πεινασμένους κλέφτες
Κατεψυγμένες αγκαλιές από πανικόβλητους ψεύτες

Βάζουν νομίσματα στα μάτια κι λόγχες στα πλευρά
Ασπρόμαυρα όνειρα με αγκάθια στα μαλλιά
Κλειδωμένες πόρτες σε σαπισμένους τοίχους
Εχθρικές ψυχές που βγάζουν ματωμένους ήχους

Λόγια που καίνε μέσα από την παγωμένη σιωπή
Ανεμοδαρμένα φύλλα σ’ένα καταδικασμένο νησί
Σκορπάνε σκόνη στο μοναχικό,σκουριασμένο κελί μου
Σβήνουν τα φώτα της διψασμένης ψυχής μου

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Ταξίδι


Η Μαύρη Νεράιδα με τα γαλαζόξανθα μαλλιά
Σαν μεθυσμένος έρωτας χαρίζει δάκρυα γεμάτα φιλιά
Τα θλιμμένα κορίτσια των ονείρων μου με τα μωβ παλτά
Κοιτούν στις νεκρές καταιγίδες της ερήμου τα ακρωτηριασμένα ερπετά

Σταματημένοι κομήτες σε ήλιους ναυαγισμένους
Καίνε χιονάνθρωπους σε ουρανούς γκρεμισμένους
Μνήμες απουσίας σε οργισμένα σκοτάδια
Τσακισμένα φαντάσματα θανάτου ζητούν χάδια

Ακίνητα όντα με αστέρια στα μαλλιά
Επαναστάτες ποντίκια με γυάλινα μυαλά
Φουσκωμένα κύματα σιωπής σε σκουριασμένες αγκαλιές
Πληρωμένες,αμαρτωλές μήτρες σε παράφωνες μοναξιές

Λευκά περιστέρια με ποτισμένα τσιγάρα μπύρας
Κόκκινοι άγγελοι στα σκοτεινά όνειρα της μοίρας
Ποτήρια γεμάτα στάχτες και άμμο ωκεανού
Σεληνιακό μονοπάτι ενός ατέλειωτου ταξιδιού!

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Μνήμες Θανάτου


Ο αέρας φυσά,σβήνει το κερί,αναζωπυρώνει τη φωτιά
Δεισυδαίμονες μπάσταρδοι σκίζουν σάρκες,τσακίζουν οστά
Τους λείπει από μέσα τους η ψυχή,προσεύχονται στο διάβολο
Σκελετοί από ψοφίμια,ανθρώπινο στάρι που μυρίζει θάνατο

Καταιγιστικό χαλαζόβροχο στη φωτιά της κόλασης
Αντάρα μες στο πηχτό σκοτάδι της άδειας κύστης
Άγγελοι πειράζουν τη νύχτα που γεννιέται μέρα
Το αίμα τους στο κεφάλι σου απ΄τη δική τους σφαίρα

Θυμάσαι και ζεις με το ένα πόδι στη γη
Τα ποτάμια κλαίνε κι η φύση μοιάζει νεκρή
Έρημη χώρα ο χειμώνας κι η άνοιξη
Μνήμες θανάτου το πάθος κι η ανάσταση

Ήχοι φάλτσοι υπόκωφων μουγκρητών,ουρλιαχτά λύκων
Μέρες νεκρές απ’τις ματωμένες παλάμες των σφιχτών γροθιών
Λίμνες αίματος θαμπές στο ξεραμένο χώμα της κινούμενης άμμου
Λίμνες νερού από βροχή που γυαλίζουν στο φως του ήλιου

Έκλεισε τα μάτια και αφέθηκε στις κραυγές πόνου
Ήχος μουσικής βγήκε από τα συρμάτινα νεύρα του
Τα δάκρυα στα μάτια του έκαιγαν και πάγωσαν
Μυρωδιές παγωνιάς το χειμώνα ζέσταιναν

Θυμάσαι και ζεις με το ένα πόδι στη γη
Τα ποτάμια κλαίνε κι η φύση μοιάζει νεκρή
Έρημη χώρα ο χειμώνας κι η άνοιξη
Μνήμες θανάτου το πάθος κι η ανάσταση

Λουλούδια γέννησε μέσα από πεθαμένη γή
Τα έθρεψε στα σπλάχνα του σαν παιδί
Από τότε ο κόσμος είναι στις φλέβες μου
Με άναρχο τρέξιμο καρφώνει τις μέρες μου

Μέχρι Χθές


Μες στο κρύο ξυπνούσα κάθε πρωί
κοιτούσα τους ανθρώπους σε μια βαρετή Κυριακή
δεν αισθανόμουν τον εαυτό μου πια
Περπατούσα μέχρι το ξημέρωμα και έφευγα μακρυά

Η ζωή μου ήταν τόσο άδεια
Τρέλα με κυρίευε ζητούσα αλλαγή
Μπροστά μου εμφανίστηκες και μου έκανες μάγια
Ποιο είναι τ'όνομα μου?ποια είσαι εσύ?

Κανένα άστρο του παραδείσου δεν σου μοιάζει
Όταν αγκαλιαζόμαστε τίποτα δεν με νοιάζει
Εμφανίζεται το πρόσωπο σου στη λίμνη
Με αγγίζουν τα μάτια σου,με τριγυρίζουν κύκνοι

Βγές έξω και νιώσε με στη βροχή
Κοίτα το Θεό,προσμένει ένα σου φιλί
Ονειρέψου μαζί μου,εγώ θα σ’αγαπήσω
Στο υπόσχομαι πως στη καρδιά μου θα σ’αναστήσω

Όταν κλαις γίνομαι τα δάκρυα σου
Όταν γελάς διώχνω τους φόβους μακρυά σου
Και θυμάμαι τη λάμψη στα μάτια σου
Και φτάνω στα διαμάντια των συναισθημάτων σου

Το κραγιόν σου μου δείχνει το δρόμο που ακολουθώ
Το ποτάμι γυρίζει πίσω και αργά στη ζωή που ζώ
Στη ζωή μας που ποτέ δεν τελειώνει
Ατέλειωτη ζωή μαζί σου,γυμνοί μέσα στο χιόνι

Η σκιά μου είναι εκεί μαζί σου
Το φως μου φτάνει στη σκοτεινή αυλή σου
Το φεγγάρι κάτω απ’το δέρμα μου με ματώνει
Η βροχή τις φλέβες μου μαστιγώνει

Άκου τον ψίθυρο του ανέμου
Δες την αλήθεια των ονείρων μου
Άσε με να πετάξω στην αγκαλιά σου
Σε περιμένω να φέρεις πίσω τη σκιά μου

Όταν κλαις γίνομαι τα δάκρυα σου
Όταν γελάς διώχνω τους φόβους μακρυά σου
Και θυμάμαι τη λάμψη στα μάτια σου
Και φτάνω στα διαμάντια των συναισθημάτων σου

Σ'αγαπάω Απλά

Φόβος τα λάθη που έκανα
Στιγμιαία απροσεξία και έχασα
Και τώρα εμφανίζονται εμπρός μου
Τα ίδια λάθη κρύβουν το φώς μου

Τόσα χρόνια ένα βιβλίο κλειστό
Η απόσταση μου έσκιζε το μυαλό
Η φωνή σου και η κατανόηση μου
Ο πόνος μου και η πνοή σου

Τα χείλη μου ενωμένα και ραμμένα
Δεν θα ακούσει κανείς εμένα
Σκληρός,αναίσθητος και εγωιστής
Του θανάτου εγώ ο βιαστής

Δυνατός,ευαίσθητος αλλά χωρίς σχοινί
Το παρελθόν με βυθίζει σε ένα γιατί
Κακομαθημένος χωρίς χαστούκια παιδικά
Η τιμωρία,η πληρωμή,ο πόνος και η μοναξιά

Εγώ,ο εαυτός μου κι η νύχτα
Οι σκέψεις,τα μυστικά μου κι η πίκρα
Μ'ακολουθούν στην γενική μου απραξία
Αφήνω την ψυχή μου και την υποκρισία

Περήφανος και έχω ανάγκη εσένα
Στην αλήθεια σου κρύβομαι,στο ψέμα
Χωρίς υποσχέσεις με τραβάς στο φώς σου
Κι αν δεν πάρω τίποτα πάλι δικός σου

Όσο κι αν αντιδρώ μέσα μου παίρνω το ρίσκο
Γιατί μέσα στα μάτια σου όλα τα βοτάνια βρίσκω
Τα χείλη μου δεν θα είναι κρεμασμένα πια
Θα γελάσουν μέχρι να γίνουν σχιστά

Απλά στα ζητάω...
Ήρθα στη γή για να σ'αγαπάω....!!!

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Δρόμοι Της Φωτιάς


Απ'τη Μαβίλλης στη Ναυαρίνου
Ταξίδι μες στη νύχτα στη χώρα του καρκίνου
Άστρα πέφτουν σκοτεινά κι ο ουρανός γύρω μου κλαίει
Ο ήλιος νύχτα βγήκε και άρχισε να καίει

Τα τζάμια ομορφαίνουν στο άγγιγμα της βροχής
Ουράνια τόξα βγαίνουνε κι εσύ απορείς
Πώς χάθηκε η ασχήμια έτσι ξαφνικά
Πώς η καρδιά μας το μυαλό νικά

Πέρναμε τώρα αλώβητοι τους δρόμους της φωτιάς
Κρυβόμαστε αμήχανα στον ίσκιο της σκιάς
Δεν παίρνουμε απο λόγια ό,τι και να μας πείς
Γουστάρουμε που φτάνουμε στην άκρη της ζωής

Μια πόρνη στα λαδάδικα ελπίδες τώρα ψάχνει
Παιδάκι στα φανάρια ουρανοξύστες φτιάχνει
Ο μπάτσος στη γωνία τη πρέζα του να δίνει
Η χώρα μες στη νύχτα όλους μας καταπίνει

Πολιτικός αδιάφορος με βλέπει και γελά
Παγκάκι,γέρος,άστεγος που ψάχνει για φωτιά
Σκυλιά,γατιά αδέσποτα γυρίζουν στην πλατεία
Κι εγώ μες στο αμάξι μου κοιτάω με απορία

Πως σε μια χώρα βρίσκεται τόσο πολύ βλακεία
                                                    τόση μαλακία
                                            τόσο πολύ αλητεία
                                            τόση αδιαφορία???

Ονειρεύτηκα


Ονειρεύτηκα  τη θλίψη στη χαρά
Ονειρεύτηκα ουρανό με ξαστεριά
Ονειρεύτηκα χώμα να κρύβει τη ματιά
Ονειρεύτηκα άστρα να κάθονται στα συννεφιά

Ονειρεύτηκα παρθένες να καυλώνουν
Ονειρεύτηκα φίδια να γελούν
Ονειρεύτηκα τραγούδια χωρίς ήχο 
Ονειρεύτηκα νύχτες χωρίς χτύπο 

Ονειρεύτηκα παιδιά να θρηνούνε
Ονειρεύτηκα αγγέλους να πονούνε
Ονειρεύτηκα θάλασσες  χωρίς νερό
Ονειρεύτηκα φωτιά χωρίς καπνό

Ονειρεύτηκα το καπνό να βγαίνει από μέσα μας
Ονειρεύτηκα το νερό να τρέχει απ’τα μάτια μας
Ονειρεύτηκα το φεγγάρι να τραγουδά
Ονειρεύτηκα τον ήλιο να ξεσπά

Ονειρεύτηκα κύματα στον ουρανό
Ονειρεύτηκα τα Κρίνα στον Ιανό
Ονειρεύτηκα την καρδιά μου να σταματά
Ονειρεύτηκα τη γη να μη γυρνά

Ονειρεύτηκα τα τζάμια να κολλάνε
Ονειρεύτηκα τα μάτια σου να με κοιτάνε
Ονειρεύτηκα με ήλιο τη βροχή
Ονειρεύτηκα την πέμπτη εποχή

Ονειρεύτηκα πως κάποιος με ξύπνησε
Ονειρεύτηκα πως κάποιος τα αστέρια έκρυψε
Ονειρεύτηκα μια φίλη που έφυγε
Μια φίλη που τον κόσμο μας έφτυσέ


'Οσα ονειρεύτηκα είναι πραγματικά
Στέκομαι και τα κοιτώ με τα μάτια ανοιχτά
Ονειρεύτηκα πως ζούμε στα σκοτεινά
Κι όμως…έζησα

Καμμένος τόπος


Χαμένη μοιρα,άδεια ματια
Βασιλιάς σε γκρεμισμένα παλάτια
Τρόμου δάκρυα,σκισμένα κορμιά
Σβησμένα φώτα,καμμένα μαγαζιά
Φεύγω,πετάω,τρέχω μακρυά
Λυγίζουν τώρα τα τεντωμένα σχοινιά
Σταμάτησε ο χρόνος,σπάει η σιωπή
Η μάνα βγάζει πνιχτή τη κραυγή
Καράβια τρύπια,έρωτας μισός
Τα μάτια ανοίγει,φαίνεται ο βυθός
Φωτιά και λάβα,κίτρινος πυρετός
Μικρός τιτάνας,θεός τρελός
Φωτιές στα μάτια,κυκλώνας φονικός
Καρδιά ατσάλι,καιρός βροχερός
Σίγουρο βλέμμα,χέρια σταθερά
Το αίμα χύνεται έξω απ'τη καρδιά
Το έδαφος φεύγει,μένει σκυφτός
Είναι μετέωρος,κλαίει συνεχώς
Φεύγει ο νούς,φεύγει κι αυτός
Το στόμα ανοίγει και βγαίνει ένα φώς
Αίμα,οστά,δέρμα,μυαλό
Το σπέρμα χύνεται τώρα πηχτό
Μύτη στα άκρα,στη μέση τ'αυτιά
Τα μάτια του ήρθαν κοντά στη κοιλιά
Φωτιά,γκαζάκι κι η σκόνη καίει
Τραβάει τη κοκα,ο νούς καταρρέει
Ρουθούνια,δόντια,συκώτια μισά
'Ολα τη νύχτα γεννιούνται ξανά

Αν είναι να μπώ ξανά στη φυλακή
Σκοτώνω το όνειρο και φεύγουμε μαζί!

Σ'αυτό το κόσμο


Τώρα είναι η ευκαιρία μας να φωνάξουμε αυτό που έχουμε να πούμε
Μας φοβούνται κι εμείς κρυβόμαστε μεσ'τη ζωή που ζούμε
Γι'αυτό πιστέψτε σε ότι λέτε και κλείστε τα μάτια σας
Γιατί σ'αυτή τη γή υπάρχει μεγάλη αναταραχή και χάνετε τον έλεγχο σας

Σ'αυτό το κόσμο όλοι μιλούν και λένε ψέμματα
Σ'αυτό το κόσμο σκοτώνουν για το τίποτα
Σ'αυτό το κόσμο ονειρευτείτε ότι θα δούμε μια μέρα το φώς
Σ'αυτό το κόσμο πιστέψτε ότι θα γεννηθεί ένας μικρός θεός

Εδώ είναι το μέρος που αρχίζουν και τελειώνουν όλα
Δεν υπάρχουν για να βρούμε μυστικά
Στο κόσμο που χάσαμε κρυβόμαστε καλά
Ποιός θα μας σώσει όταν μόνοι μας πέφτουμε στα σκατά

Σ'αυτό το κόσμο όλοι μιλούν και λένε ψέμματα
Σ'αυτό το κόσμο σκοτώνουν για το τίποτα
Σ'αυτό το κόσμο ονειρευτείτε ότι θα δούμε μια μέρα το φώς
Σ'αυτό το κόσμο πιστέψτε ότι θα γεννηθεί ένας μικρός θεός


Σ'αυτό το κόσμο όλοι μιλούν και αναρωτιέμαι γιατί
Σ'αυτό το κόσμο όλοι σκοτώνουν και κανείς δεν ακούει την κραυγή
Σ'αυτό το κόσμο κάψτε τα δάκρυα απ'τα μάτια μου
Σ'αυτό το κόσμο βάλτε φωτιά στη καρδιά μου

Σε ένα παράξενο όνειρο μια μέρα θα δούμε το φώς
Σ'αυτό το κόσμο που όλοι μισούν θα αγαπάμε συνεχώς!

Παραμύθι


Κρατήστε στην αγκαλιά σας τα νεκρά μωρά
Κρύψ’τε τα παραμύθια στα άσχημα σύννεφα
Γεμίστε το στόμα σας με πάγο και ενοχές
Ράψ’τε τα με πολύχρωμες κλωστές

Φιληθείτε με τα ζόμπι που γεννήσατε
Ζήστε  το όνειρο που γαμήσατε
Ξεπαρθενιάστε τη Κοκκινοσκουφίτσα
Βάλ’τε στα μάτια σας από μια καρφίτσα

Περάστε τα μυαλά σας μέσα από σφαίρες
Νοιώστε τις ματωμένες μέρες
Βάλ’τε λεμόνι και αλάτι στη πληγή
Το σπέρμα σας μαζί με αίμα θα χυθεί

Φοιτητές


Φωτιά,καπνός,τσιγάρα,στάχτη
Γυμνοί κι οι δυό,ανάμεσα μας φράχτης
Jack,Drambuie κι οι μπύρες γύρω στοίβες
Ρούχα σκισμένα,στο πάτωμα οι μοίρες

Δε μ'είχες,δε σ'είχα.βλεπόμασταν νεκροί
Μαζί αναστενόμασταν μονάχα το πρωί
Best στο ράδιο,τα pazl στον τοίχο
Patty Smith,Nick Cave μπερδεύουνε τον ήχο

Μύθος,καφές,Μέλαθρον ψηλά
Jasmin,ποτό,πλατεία Αγίου Θωμά
Ζωγράφου,Attico,Αρχυτεκτονική
Εκεί κάπου γυρνάς ή μέσα στου Ψυρρή

ΤΕΙ,Πάντειο,Φιλοσοφική
Μετρό,Πορεία,τρέχεις ζωντανή
Πτυχίο,δουλειά,σχέση μακρυά
Jack,Drambuie,απ'την αρχή ξανά

Περάσανε τα χρόνια,δεν σ'έχω ξαναδεί
Μιλήσαμε στο κινητό σε κάποια σου γιορτή
Δε ξέχασες,με σκέφτεσαι,πονάς κι αυτό το ξέρω
Μόνοι μας θα πεθάνουμε κι εγώ θα υποφέρω!

Λευκή Μάγισσα





Και ήρθε η στιγμή για το τελευταίο σου γέλιο
Το ηχογράφησα μέσα σένα όνειρο κοραλλένιο
Σε ένα μικρό χώρο μέσα στο χρόνο
Εδώ, στο κόσμο μου με πειράματα στο πόνο

Όταν είδα εκείνη τη λευκή μάγισσα
Σαν εθισμένος με το μυαλό της πόρτες άνοιξα
Κινούνταν σε τρύπες που έσκαβε στο χώμα
Μέσα τους έκρυβε το παρελθόν και το δικό μου πτώμα

Ιούδα δεν με θέλεις πια
Με μαχαίρωσες στη καρδιά
Πάλι με πρόδωσες
Ανόητο με σταύρωσες!

Οι φωτογραφίες θυμίζουν την αλλαγή σου
Οι ψίθυροι του δρόμου τη πνοή σου
Αναρωτιέμαι αν η προδοσία έχει κι άλλο
Η μοναξιά  από μέσα μου, μου κάνει ένα σινιάλο

Γιατί δεν με κοιτάς στα μάτια;
Το γέλιο μου έγινε κομμάτια
Πετώντας έσκασα στο έδαφος γυμνός
Έφτασα στο τέλος, ήρθε ο Θεός

Ιούδα δεν με θέλεις πια
Με μαχαίρωσες στη καρδιά
Πάλι με πρόδωσες
Ανόητο με σταύρωσες!