Δροσούλα

Θυμάμαι πριν χρόνια τα μάτια σου να δίνουν χτύπους στη καρδιά μου

Μια σκιά με χοντρές γάμπες με αγκάλιαζε με φιλιά στα όνειρα μου

Θυμάμαι μια φωτογραφία σου που ο Kurt ζέσταινε τη πλάτη σου

Και μια εικόνα σου μέσα στο αμάξι να φοράς το φουστάνι σου

Θυμάμαι το αγόρι σου που τις νύχτες μου νέκρωνε το μυαλό

Την αγωνία να μ’ερωτευτείς και μια αλήθεια για να χαθώ

Θυμάμαι το χάδι σου που σώπαινε τη μνήμη όταν έλεγα αντίο

Ένα θηρίο με ενοχές που άφησε το σκιάχτρο του μέσα στο κρύο

Θυμάμαι για πέντε χρόνια διάβαζα ένα ποίημα για να υπάρχεις

Κι ένα βιβλίο γεμάτο δάκρυα που περίμενε να το ανοίξεις σαν φτάσεις

Θυμάμαι το βλέμμα σου όταν πάνω σου άφηνα την πιο καυτή μου ανάσα

Να ξεψυχάς και να φωλιάζεις στα μάτια μου τα πιο λαμπερά άστρα

Θυμάμαι που στο δρόμο άφησες ένα φάντασμα τσακισμένο

Ανάμεσα στους δύο κόσμους ποιόν να διαλέξω περιμένω

Θυμάμαι να έρχεσαι σε μένα με ένα γιασεμί να με τσακίζει

Μεθυσμένος να ξέρω πως στο τάφο του κορμιού μου χιονίζει

Θυμάμαι την κουρελιασμένη μου ελπίδα για την αγάπη που δεν φτάνει

Θυμάμαι που στο σπίτι σου έβλεπα τα πλοία ερωτευμένα στο λιμάνι

Τώρα τραυματισμένη πρέπει να σπάσεις την ξεχασμένη σου φωνή

Μην αφήσεις τα κύματα να τρώνε βασανιστικά την μπερδεμένη σου ζωή ! ! !