Τα μάτια μου καρφώθηκαν στη γη
Το βήμα μου έγινε βαρύ
Τα δάκρυα μου κύλισαν από την καρδιά
Αυτό το φθινόπωρο σε πήρε μακρυά
Τα όνειρα που κάναμε παιδιά έγιναν φωτιά
Τα φωτεινά αστέρια έγιναν καρφιά
Ο άνεμος σταμάτησε τις σταγόνες της βροχής
Το πέταγμα σου μάτωσε τον ήχο της σιωπής
Μη κλαίς,χαμογέλασε μου άλλη μια φορά
Μη κλαίς,σήμερα θα αναστηθείς ξανά
Μη κλαίς,έγινες αστέρι στα έγκατα της γης
Μη κλαίς,γεννιέσαι στον ερχομό της αυγής
Η σκέψη της μορφής σου μου ανάβει τη φωτιά
Όμως τα δάκρυα μου τη σβήνουν ξανά
Τη μέρα που μας άφησες έκοψα τα μαλλιά
Πάνω σου πετρώσανε και γίνανε φτερά
Μαζί με τα πουλιά πετάς στη συννεφιά
Το άρωμα των ματιών σου διώχνει τη μοναξιά
Σαν πέφτει η νύχτα στα όνειρα σε ψάχνω
Κι απ΄την αλήθεια σου την παιδική υπάρχω
Μη κλαίς,χαμογέλασε μου άλλη μια φορά
Μη κλαίς,σήμερα θα αναστηθείς ξανά
Μη κλαίς,έγινες αστέρι στα έγκατα της γης
Μη κλαίς,γεννιέσαι στον ερχομό της αυγής…!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου