Ταξίδι μες στη νύχτα στη χώρα του καρκίνου
Άστρα πέφτουν σκοτεινά κι ο ουρανός γύρω μου κλαίει
Ο ήλιος νύχτα βγήκε και άρχισε να καίει
Τα τζάμια ομορφαίνουν στο άγγιγμα της βροχής
Ουράνια τόξα βγαίνουνε κι εσύ απορείς
Πώς χάθηκε η ασχήμια έτσι ξαφνικά
Πώς η καρδιά μας το μυαλό νικά
Πέρναμε τώρα αλώβητοι τους δρόμους της φωτιάς
Κρυβόμαστε αμήχανα στον ίσκιο της σκιάς
Δεν παίρνουμε απο λόγια ό,τι και να μας πείς
Γουστάρουμε που φτάνουμε στην άκρη της ζωής
Μια πόρνη στα λαδάδικα ελπίδες τώρα ψάχνει
Παιδάκι στα φανάρια ουρανοξύστες φτιάχνει
Ο μπάτσος στη γωνία τη πρέζα του να δίνει
Η χώρα μες στη νύχτα όλους μας καταπίνει
Πολιτικός αδιάφορος με βλέπει και γελά
Παγκάκι,γέρος,άστεγος που ψάχνει για φωτιά
Σκυλιά,γατιά αδέσποτα γυρίζουν στην πλατεία
Κι εγώ μες στο αμάξι μου κοιτάω με απορία
Πως σε μια χώρα βρίσκεται τόσο πολύ βλακεία
τόση μαλακία
τόσο πολύ αλητεία
τόση αδιαφορία???
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου